NIEZWYKŁA LEKCJA PATRIOTYZMU-SPEKTAKL „KAMIENIE NA SZANIEC”
21 października uczniowie klasy VIII naszej szkoły wraz z polonistkami- p. Arletą Mądrowską i p. Agnieszką Luleczką po raz kolejny skorzystali z oferty Narodowego Teatru Edukacji z Wrocławia, który tym razem dokonał scenicznej interpretacji jednej z obowiązkowych lektur ósmoklasistów - powieści Aleksandra Kamińskiego pt. „Kamienie na szaniec”. Spektakl został wystawiony w sali widowiskowej Chodzieskiego Domu Kultury.
Sztuka zaczyna się wesoło –poznajemy głównych bohaterów w przededniu wojny, widzimy i czujemy ich radość życia w wolnej jeszcze Polsce. Ci młodzi ludzie są podobni do nas: kończą szkołę, wyjeżdżają w góry, bawią się, kochają, mają swoje plany i marzenia. Życie młodzieży warszawskiej ukazane jest nie w sposób wyidealizowany, lecz zupełnie zwyczajnie, bez zbędnej gloryfikacji i patosu. Kiedy wybucha wojna, nasi bohaterowie podejmują swe pierwsze działania w ramach Małego Sabotażu, uczestniczą w akcjach dywersyjnych i walczą nie tylko o Polskę, lecz o samych siebie, o swój rozwój, osobowość, swój charakter, charyzmę, pilnując jednocześnie, by nie zatracić się w tej krwawej walce i pozostać wrażliwymi ludźmi. W okrutnych czasach wojny człowiek częstokroć musiał dokonywać niełatwych wyborów. Dylematy moralne często pojawiają się w spektaklu i skłaniają nas do refleksji. Przedstawienie, podejmując trudny temat patriotyzmu, umożliwia nam spojrzenie w przeszłość naszej Ojczyzny, zachęcając tym samym, by w sposób niewymuszony zastanowić nad tym, co czyni nas Polakami.
„Kamienie na szaniec” jako nieliczna ze szkolnych lektur od lat cieszy się wielką popularnością, a dzieje Rudego, Zośki i Alka na stałe wpisały się w świadomość narodową Polaków. To piękna lekcja historii, która przeplata się z opowieścią o miłości, niesie ze sobą patriotyzm, odrobinę humoru, a klęskę potrafi przekuć w zwycięstwo… Uczniowie w losach bohaterów odkrywali świat prawdziwych wartości, takich jak: odpowiedzialność, niezłomność, lojalność, koleżeństwo, męstwo, patriotyzm, odwaga, wola przetrwania i hart ducha. Te cechy dziś nieco zdewaluowane, powinny stanowić wzór do naśladowania dla współczesnej młodzieży, która w szaleńczym tempie życia, często zapomina o tym, co najważniejsze, o pryncypiach, za które ich rówieśnicy ponad siedemdziesiąt lat temu walczyli i niejednokrotnie oddawali swe życie. Niewątpliwą wartością przedstawienia było zastosowanie technik łączenia sztuki teatralnej z dźwiękiem, archiwalnymi materiałami filmowymi, muzyką i piosenkami z czasów wojny i okupacji, co znakomicie oddało klimat tamtego okresu.
Sztuka niewątpliwie daje do myślenia- czy tak naprawdę potrafimy dziś docenić fakt, iż jesteśmy pokoleniem „bezwojnia”…?
